Denedi, yanıldı!
Yayınlanma Tarihi 10 Kasım 2010 Çar 09:28
Kupa heyecanı ne sahadakilerde vardı, ne de tribünlerde. Fenerbahçe'nin olduğu yerde, üstelik Ankaragücü gibi iddialı bir takım karşısında, heyecanın dorukta olması gereken 90 dakikayı cazip kılacak bir detay aranıyordu.
Aykut Kocaman, sakatlarının yanına, rotasyon (Alex, Topuz) oyuncularını da ekleyerek düşündü maçı. Genç Gökay'ı, Caner ile birlikte orta sahanın koşucusu olarak belirledi. Cristian ise gözcü kalacak, gerekeni yapacaktı. En sorunlu bölgesinde, yenilik aradı. Denedi, yanıldı.
Mücadelesinde çok sıkıntı olmayan ama oyunu kontrol edip, yönlendirecek kaliteyi barındırmayan bir yapı ortaya çıkmıştı. Buna ilk yarıda Ankaragücü'nün sekiz kişilik defansif disiplini eklenince, ortaya kısır bir oyun çıktı. Rakip defansının seyrettiği topu takip eden Semih'le skor değişti. Ümit Özat ikinci 45'e tek yönlü takımını, dört hücumcu ile gözünü karartarak sahaya sürdü. Kendisi gibi sağ ayaklı (Uğur-Güven) iki sol beki oyuna monte ederek başlamış, sonrasında kulübedeki silahlarını devre sokmuştu. Orta sahadan taviz verip önde baskı kurmaya başladı. Arka arkaya gelen hatalarla birlikte, golün yakasına yapıştı. İstediğini de aldı. Serkan Kırıntılı noter kanalı ile ayrıldığı eski takımına karşı Volkan Demirel'in yedeğinin "güvenilir" işareti vermesi hususunda çok yetersiz kaldı. Uzun zamandır böyle güvensiz, kararsız, her an hata yapmaya meyilli bir kaleci izlememiştim.
BİR TEK GÖKAY KOŞTU
Genç Gökay koşmaktan sakınmadan topun olduğu her alanda yardıma koştu. Ağabeyleri kendi şovlarının peşine düşüp, sadece koşmayı genç oyuncuya görev yaptılar. Geçmiş sezonların, küçümser ve sorumsuz havaları sanki geri geldi. Kendi kalesine gol atan Gökhan Gönül, kendi bölgesinden iki yan topta rakibi kontrol etmesi gereken yerde değildi.
Kupa'nın havasını, sezon başı hazırlık maçı tadında oynamak, kötü günleri böyle bir galibiyetle aşmak için bilenen Ankaragücü'ne iyi bir fırsattı. Aykut Kocaman'ın fırsatı da, bir-iki maç iyi oynayıp, yine havalara giren bazı oyuncularına ince ayar verme şansını yakalamasıdır.
Aykut Kocaman, sakatlarının yanına, rotasyon (Alex, Topuz) oyuncularını da ekleyerek düşündü maçı. Genç Gökay'ı, Caner ile birlikte orta sahanın koşucusu olarak belirledi. Cristian ise gözcü kalacak, gerekeni yapacaktı. En sorunlu bölgesinde, yenilik aradı. Denedi, yanıldı.
Mücadelesinde çok sıkıntı olmayan ama oyunu kontrol edip, yönlendirecek kaliteyi barındırmayan bir yapı ortaya çıkmıştı. Buna ilk yarıda Ankaragücü'nün sekiz kişilik defansif disiplini eklenince, ortaya kısır bir oyun çıktı. Rakip defansının seyrettiği topu takip eden Semih'le skor değişti. Ümit Özat ikinci 45'e tek yönlü takımını, dört hücumcu ile gözünü karartarak sahaya sürdü. Kendisi gibi sağ ayaklı (Uğur-Güven) iki sol beki oyuna monte ederek başlamış, sonrasında kulübedeki silahlarını devre sokmuştu. Orta sahadan taviz verip önde baskı kurmaya başladı. Arka arkaya gelen hatalarla birlikte, golün yakasına yapıştı. İstediğini de aldı. Serkan Kırıntılı noter kanalı ile ayrıldığı eski takımına karşı Volkan Demirel'in yedeğinin "güvenilir" işareti vermesi hususunda çok yetersiz kaldı. Uzun zamandır böyle güvensiz, kararsız, her an hata yapmaya meyilli bir kaleci izlememiştim.
BİR TEK GÖKAY KOŞTU
Genç Gökay koşmaktan sakınmadan topun olduğu her alanda yardıma koştu. Ağabeyleri kendi şovlarının peşine düşüp, sadece koşmayı genç oyuncuya görev yaptılar. Geçmiş sezonların, küçümser ve sorumsuz havaları sanki geri geldi. Kendi kalesine gol atan Gökhan Gönül, kendi bölgesinden iki yan topta rakibi kontrol etmesi gereken yerde değildi.
Kupa'nın havasını, sezon başı hazırlık maçı tadında oynamak, kötü günleri böyle bir galibiyetle aşmak için bilenen Ankaragücü'ne iyi bir fırsattı. Aykut Kocaman'ın fırsatı da, bir-iki maç iyi oynayıp, yine havalara giren bazı oyuncularına ince ayar verme şansını yakalamasıdır.
